Patagonië

Muy buenas tardes,

Hier weer een bericht uit het zuiden van Zuid-Amerika.
Het vorige bericht kwam uit Ushuaia, Vuurland. Daar ben ik dus een paar dagen geweest en heb onder andere het plaatselijke nationale park bezocht. Verder heb ik een boottocht gemaakt over het Beaglekanaal. Vanuit Ushuaia ben ik daarna met een bus het mooie open landschap van Vuurland overgestoken naar het Chileense deel van Vuurland. Daar kun je dan met een boot overvaren over de straat van Magellanes naar het vasteland van Zuid-Amerika. Het Chileense gebied daar kunnen de Chilenen alleen bereiken via Argentinië of met vliegtuig of boot. (Datzefde geld trouwens omgekeerd ook voor het Argentijnse deel van Vuurland, heel handig allemaal.) Bovendien kunnen ze niet zo vreselijk goed met elkaar opschieten en bij elke grensovergang moeten de tassen weer door de rontgenapparatuur worden gesleept...
Maar goed: in het Chileense deel van Patagonië ligt het nationaal park Torres del Paine. Daar heb ik dus ruim drie dagen rondgetrokken. Jawel: met bij mijn eigen zooi ok nog een tentje, slaapzak, matje, proviand en kookgerei. Zware militaire operatie dus. Laat het weer nou ook nog erg wiselvallig zijn. En jahoor: de eerste dag regende het. Daar kapt een mens niet van op, bergopwaarts... Gelukkig werd het daarna wel steeds beter weer. Erg basic campings en dagmarsen van ongeveer 10 uur, maar qua landschap zeker de moeite waard. Een ochtend werd ik wakker van de kou: het had gesneeuwd... Verder ben ik nog (bijna letterlijk) tegen een groot hert aangelopen (ik weet niet wie er harder van schrok), waren er condors en allerlei zangvogels die ik verder niet thuis kan brengen. Helaas heb wegens griepverschijnselen een klein stukje van de tocht moeten laten schieten, maar dat is nu ook al weer allemaal over.
Inmiddels bevind ik me weer in Argentinië, in El Calafate. Vandaag ben ik naar de gletsjer Perito Moreno geweest. Die komt uit in een meer en torent daar wel 60 meter bovenuit (stel je voor een gebouw van 15 verdiepingen hog van ijs, en dat dan 4 km breed. Af en toe stort er met donderend geraas een stuk ijs in het meer. Pachtig!
Morgen ben ik van plan nar El Chalten te gaan, vanuit dat dorp kun je nog meer wandeltochten in de bergen maken. Van daaruit ga ik via de Ruta 40 naar het Noorden. De route is een soort `wilde-westen´ met om de paar honderd kilometer gravelweg een tankstationnetje, zoals ik Amerikaanse films. Dat gaat twee dagen duren, maar belooft wel een mooi landschap onderweg.
Maar goed, daarover later meer, ik voind het al knap als je me tot hier bent gevolgd!

¡Hasta la próxima!
Niels