Zijderoute deel 1

Beste allemaal,

Ik ben weer op reis, en wel voor twee maanden! Een week geleden ben ik naar Istanboel gevlogen. Die stad had ik al eens bekeken, dus met reismaatje Marten ben ik Turkije overgestoken naar Diyarbakir. Dat is een stad in het zuid-oosten met een overwegend Koperdische bevolking. We hebben er een dagje rondgelopen en dingen bekeken om de volgende dag de bus te nemen naar Irak. In Noord-Irak is een autonome regio, Iraaks Koerdistan, die weinig of niets van doen heeft met Baghdad. Het is er gewoon veilig. Wel bijzonder om in een land te zijn dat in oorlog is, al merk je er niets van. De wegen worde verbeterd en er wordt veel gebouwd en gehandeld. De mensen willen er graag vooruit. We zijn een dag in Dohuk gebleven en een dag in Erbil, de hoofdstad. Er is niet vreselijk veel te zien en de infrastructuur voor erizigers laat te wensen over, dus het is een beetje uitzoeken hoe het werkt. Vooral als je gen woord Koerdisch spreekt en maar enkele woorden Arabisch.
We zijn daarna de Iraaks-Iraanse grens overgestoken, wat vrij makkelijk ging en bevinden ons nu in Tabriz. Dit is een zeer oude handelsstad met onder andere een grote overdekte bazaar. Als je hier in een park gaat zitten heb je al snel een schare mensen om je heen die hun Engels willen oefenen. Ze vragen je vanalles over hoe relaties werken in je land, of je ongestraft alcohol kunt drinken, of er inderdaad gemengde stranden zijn, etc. Het is duidelijk dat veel Iraniers twee gezichten hebben. Achter de voordeur geloven ze niet echt en houden ze natuurlijk ook wel van een feestje iof zelfgestookte alcohol...
Vanavond nemen we de nachttrein naar Teheran. En vandaar hopen we naar de beroemde steden Esfahan en Shiraz te reizen. Daarover later meer!

Groeten, Niels